Geografisch Profileren

Geografische profilering (geographic profilering) is een onderzoeksmethode die de locaties van misdrijven gebruikt om het meest waarschijnlijke gebied te bepalen waar de dader woont of regelmatig verblijft. Politie en justitie gebruiken deze methodiek bij seriedelicten zoals moord, verkrachting, brandstichting en diefstal. Er kan echter veel meer mee dan alleen seriematig dader gedrag in beeld te brengen.

De gebruikte methodieken kunnen ook gebruikt worden om “hotspots” of “heatmaps” van bijvoorbeeld overlast te bepalen of de woonplekken van de plegers van deze overlast. Deze methodiek geeft de mogelijkheid pro-actief te reageren op aanstaande problemen door demografische gegevens toe te voegen aan de gebruikte modellen. Hierdoor ontstaat een vorm van “Predictive Profiling”.

Profiling

Predictive Profiling is de enige manier om, door middel van slimme interventie, criminele activiteiten en overlast al vroeg te onderkennen en te voorkomen. Getracht wordt zoveel mogelijk visueel – dus voor iedereen begrijpbaar en snel inzichtelijk – geografisch te analyseren. Deze vorm van Profiling is geen ‘etnisch profilering’!

Er is een groot verschil tussen etnic profiling en geographic en predictive profiling. Op de site van Amnesty International staat een goede definitie namelijk: ‘het gebruik door de politie van criteria of overwegingen omtrent ‘ras’, huidskleur, etniciteit, nationaliteit, taal en religie bij opsporing en rechtshandhaving – zowel op operationeel als organisatorisch niveau – terwijl daarvoor geen objectieve rechtvaardiging bestaat’. Hoewel Amnesty m.n. de politie als instituut aanwijst als gebruiker van deze ‘technologie’, zijn veel meer bedrijven en instellingen die het toepassen. Te denken aan o.a. beveiligings- en winkelbedrijven, andere overheden en zelfs instellingen die opkomen voor de belangen van minderheden.

Bij geographic- en predictive profiling wordt gebruik gemaakt van, naast criminaliteitsgegevens, ook informatie uit de bebouwde omgeving – denk aan hoe winkelstraten zijn ingericht – of hoe buurten er demografisch uit zien. In het kort: Geografisch profileren is een methodiek voor crimineel onderzoek. Het analyseert de locaties van een samenhangende serie misdrijven om het meeste waarschijnlijke woongebied van de overtreder(s) vast te stellen. Het gebruik van zowel kwalitatieve als kwantitatieve methoden helpt bij het begrijpen van ruimtelijke gedrag van een dader(s) en kan het onderzoek zich richten tot een kleiner gebied.

Literatuur o.a.:

Bowers, K., & Johnson, S. (2003). Measuring the Geographical Displacement and Diffusion of Benefit Effects of Crime Prevention Activity. Journal of Quantitative Criminology, 19(3), 275-301. doi: 10.1023/A:1024909009240
Canter, D. (2003). Mapping Murder. The Secrets of Geographical Profiling. London: Virgin Books.
Fitterer, J., Nelson, T. A., & Nathoo, F. (2014). Predictive crime mapping. Police Practice and Research, 1-15. doi: 10.1080/15614263.2014.972618
Gimblett, H. R. (2002). Integrating geographic information systems and agent-based modeling techniques for simulating social and ecological processes. Oxford [etc.]: Oxford University Press.
Goldsmith, V. (2000). Analyzing crime patterns : frontiers of practice. Thousand Oaks, Calif.: Sage Publications.
Kim Rossmo, D. (2000). Geographic profiling. London, New York, Washington: CRC Press.
Mulder, P. (2014). Predictive Profiling Terrorisme. Praktische handleiding voor het toepassen van proactieve beveiliging bij Islamitsch terrorisme. Almere: Trio SMC.
Rienks, R. (2015). Predictive Policing, Kansen voor een veilige toekomst: Rutger Rienks Eigen beheer
Van der Kemp, J. J. (2014). Modus Via. Verfijning van geografische daderprofilering. Amsterdam: VU Rechtswetenschappen / BoxPress.