Afgelopen vrijdag 26 februari 2016 stond in Trouw een zeer interessant interview met de nieuwe korpschef Akerboom van de Nederlandse politie. Ik vond dat Akerboom al een goed beeld had van het functioneren van de organisatie. Een aantal aspecten vond ik interessant:

• De politieeenheden krijgen meer bewegingsruimte om zelf te bepalen wat zij nodig hebben. In de woorden van Akerboom: ‘(…) meer lokale flexibiliteit.’
• De politie wordt meer zelfsturend. De dienders zijn professionals en weten echt wel hoe het werk gedaan moet worden. De leiding is er alleen voor om dat mogelijk te maken. Akerboom geeft meer ruimte dan zijn voorganger.
• ‘Struisvogelpolitie(k)’, zijn scriptie. Ik vertaal het begrip als de houding van zowel de politie als het bestuur om het hoofd in het zand te steken om niet geconfronteerd te worden met moeilijke maatschappelijke problemen die ook nog eens moeilijke besluiten vergt: ‘See no evil, hear no evil’ houding dus. Weg er mee; verantwoordelijkheid daar waar het hoort.
• Tenslotte wil Akerboom dat de politie weer over zijn eigen werk gaat en niet de politiek.

Zelf wil ik nog wel een aspect noemen, namelijk:

• De politie ‘lijkt’ de binding met de bevolking kwijt te raken. Er bestaat echter een sterke interdependentie tussen de politie en die bevolking. Zonder bevolking geen politie; zonder de kennis uit de bevolking geen aanpak van maatschappelijke problemen. Hiervoor moet de diender weer uit het blik en lopen en fietsen. Nu zie je heel soms wel surveillanten maar die zijn voor mij – met respect voor hun werk – geen echte dienders. Niet uit het blik, dan verwordt de politie een losstaande entiteit levende in een gesegregeerde werkelijkheid.

Op zondagmiddag ontving ik een mailtje van een redactrice van Trouw: of ze me enkele vragen mocht stellen over de uitspraken van Akerboom. Het resultaat kunt u hier nu lezen.