Het Nederlandse stedelijke landschap is op geen enkele manier te vergelijken met metropolen als Shanghai, Tokio, New York of Londen. Ook stedelijke regio’s als Boston met kennisdragers MIT en Harvard en Silicon Valley met Stanford en Berkeley hebben een economische schaal die sterk afwijken van de stedelijke regio’s binnen ons land. En toch ligt er ook voor ons land een opgave om in een steeds verder globaliserende wereld de randvoorwaarden en schaal te scheppen om economisch te kunnen blijven concurreren.

Het Nederlandse debat over de stad als aanjager van de economie louter bezien vanuit het perspectief van een enkele stad zou een onderschatting zijn van het belang van schaal. Hoewel stad en regio de eerste linie vormen bij het aanjagen van economische vernieuwing, is er in ons poli-centrische stedelijk gebied door verdere samenwerking binnen en tussen economische clusters en topsectoren winst te boeken. Een op een hoger schaalniveau functionerende arbeidsmarkt is daarbij onontbeerlijk.

Doet de vraag zich dan niet voor wat wij kunnen doen om Nederland te laten functioneren als ware het één stad? De ultieme borrowed size uitdaging. Kunnen wij het organiserend vermogen opbrengen om de binnen steden, regio’s, provincies en rijk aanwezige potentie, kwaliteit en middelen in de volle breedte te verbinden en te benutten?

Als kersverse programmamanager ruimte en economie bij Platform31 is de huidige inhoudelijke opgave van stad, regio en economie al een buitengewoon interessante en reden om hier aan de slag te gaan. Het idee van stadstaat Nederland zal mij echter niet loslaten. Kwestie van stapje voor stapje?

Nico van Buren, Platform31