In de media besteedt de laatste weken aandacht aan de vernielingen bij boeren en tuinders in met name het Land van Maas en Waal en de Betuwe. 

Ook Eenvandaag besteedde hier een item aan. Zie hiervoor:

https://eenvandaag.avrotros.nl/embed/509999/?no_cache=1” target=”_blank” rel=”noopener”>Vandalisme teistert boeren land van Maas en Waal

Heden ten dage zijn er veel manieren om criminaliteit en overlast in ruimtelijke zin te onderzoeken. Daders laten altijd sporen achter. Ook sporen die aangeven waar de daders vandaan komen. Het team van De Stadsonderzoekers wil wel poging wagen. Wat zij hiervoor nodig hebben zijn de adresgegevens (postcode6 en huisnummers zijn goed), de datum van constateren (tijdstip wanneer het om heterdaad gaat), de (liefst uitgebreide beschrijving van de) werkwijze van de daders(s) en de aard van het bedrijf waar de vernieling heeft plaatsgevonden en een beschrijving van de achtergelaten sporen.

Met deze gegevens kunnen we een poging wagen om met ondermeer de technieken van de Geographic Profiling de ‘vertrekplaats’ van de daders te identificeren. Waarmee de de politie verder kan rechercheren naar de dader(s).

Waarom Geographic Profiling (geografisch profileren)? Er zijn delictsvormen die een kenmerkende Modus Operandi (werkwijze) hebben. Deze werkwijze – een soort handtekening of vingerafdruk – is kenmerkend voor de dader of heden ten dage zelfs dadergroepen.

Van andere seriematige criminaliteitsvormen weten we vanuit de sociologie en criminologie dat het werkgebied steeds groter wordt. De Stadsonderzoekers vinden het belangrijk om zo snel mogelijk in te grijpen door de daders tegen te houden en te doen bestraffen.

Voor meer informatie over deze techniek is een nuttige pagina op Wikipedia te vinden.

voor contact: info@stadsonderzoeker-diemen.nl

Op 2 november 2017 vindt in Amsterdam het congres Veiligheid in de Buurt plaats.

Eindelijk weer een bijeenkomst dat zich vooral focust op preventie inplaats van repressie. Immers ‘Voorkomen is beter dan genezen’, zegt een bekend Nederlands spreekwoord.

In verschillende wijken in Nederland, die zich aan het zicht van de overheid onttrekken, vinden misstanden plaats zoals ondermijnende criminaliteit, radicalisering, woninginbraken, straatroof en roofovervallen. Deze misstanden resulteren in ernstige overlast en onveiligheidsgevoelens bij bewoners.

De netwerkmomenten van het congres Veiligheid in de wijk vinden plaats op Amsterdam Security, het nieuwe netwerk en kennis event, hier ontmoet u eindgebruikers van security oplossingen.

Thema’s

Hoe u hardnekkige woonoverlast waar mogelijk voorkomt en waar nodig bestrijdt;

Op welke manier u samenwerkt met ondernemers en burgers bij de aanpak van delicten als woninginbraak, straatroof en overvallen in uw wijk;

Hoe u ondermijnende criminaliteit in uw wijk een halt toe roept die zich aan het zicht van de overheid onttrekt;

Wat u kunt leren van vooruitstrevende bedrijven uit binnenen buitenland op het terrein van innovatieve oplossingen voor veiligheidsvraagstukken;

Hoe u radicalisering in uw wijk tegengaat.

Voor wie?

Coördinatoren, regisseurs, wijkmanagers,gebiedsmanagers, projectleiders, beleidsmakers en adviseurs op het gebied van leefbaarheid, veiligheid, toezicht en handhaving bij:

• Gemeenten
• Woningcorporaties
• Politie
• Publieke en private toezichthoudersorganisaties
• Regionale Informatie en Expertise Centra
• Veiligheidshuizen
• Zorg- en welzijninstellingen

Meer informatie op de website van onze partner.

Wij zijn er bij als Stadsonderzoekers, u ook?

 

Alles heeft zijn plek. Zeker wanneer het gaat om criminaliteit en overlast. Een woningbraak vindt plaats in een woning. Een woning heeft een adres, een straatnaam, huisnummer en een postcode. Een auto staat ergens geparkeerd. Die parkeerplaats is ergens gelegen in een straat, plein of een parkeergarage. Een slachtoffer wordt beroofd van zijn portemonnee en ja, je raadt het al, ook daarvan hoort hij te weten waar hij was. Zelfs een computer, een smartphone of een ‘tablet’ heeft een uniek adres. Het zijn ideale bakens voor opsporing. Ook seriedaders hebben hun werkgebied. Met ‘geographic profiling’ is het mogelijk de vertrekplaats van deze personen te schatten. Maar er kan zo veel meer.

Tot nu hebben we het gehad over adressen. Huisadressen, plaatsen delict en combinaties van IP- en MAC-adressen.  Deze laatste twee hebben alles te doen met computers e.d. Maar wat wanneer iets in de natuur heeft plaats gevonden, in het bos of in een meer? Niets adres en je kan niet zeggen bij de rode eik bij het paadje naar de herberg. Hoe bepaal je dan je incident! Je Googlemaps op je telefoon? Smartphone GPS-en zijn handig in de bebouwde omgeving. In de natuur laten ze het vaak afweten. Te veel stoorzenders (bomen, grote wateroppervlakken én geen GSM-masten). Smartphones werken naast de primitieve GPS ook met deze masten om vast te stellen waar het is. Een leuk extraatje voor de boevenvangers (ook wanneer de mobiele telefoon uitstaat overigens. Daarom is zo’n ding vlotter leeg dan menigeen dacht). Iedere boef loopt rond met een peilzender! Terug naar de GPS.

Hoe werkt GPS:

GPS (Global Positioning System) is een positiebepalingssysteem van de Amerikaanse overheid en dan vooral de strijdkrachten. Het systeem bestaat uit een 24-tal satellieten die elk in een vaste baan om de aarde draaien. Elk van deze satellieten heeft een eigen signaal, dat wordt opgevangen door het GPS-systeem, de ontvanger ter grootte van een GSM.
Deze ontvanger heeft een soort logboek van de banen die elk van de 24 satellieten beschrijft. Door op een bepaald moment de positie van de satellieten (die zij door de ruimte zenden) te vergelijken met de tijd op het moment van aflezen, kan de ontvanger exact bepalen waar hij zich op dat moment bevindt. Door immers het snijpunt te nemen van minimaal drie satellieten krijg je een bepaald punt op de aardbol: uw positie. Een vierde satelliet is nodig om de positie nauwkeurig te berekenen, maar hoe meer satellieten des te beter. In de Tweede Wereldoorlog werden zenders van het verzet ook door kruispeiling gevonden, zij het door te luisteren naar het sterkste signaal. Een techniek die nog steeds kan worden toegepast op Gsm’s en Smartphones maar dan via de zendmasten van de providers.

Wellicht is het bovenstaande een beetje te technisch, maar het enige dat onthouden moet, is dat GPS kan helpen bij het vinden van een locatie en de richting die gevolgd zou moeten worden om bij een bepaald doel te komen. Immers, als een GPS-ontvanger weet waar u bent en waar u naartoe wilt, dan kan hij (mits in beweging!) bepalen of u in de goede richting beweegt. Een GPS is dus zeker geen kompas, maar puur een  elektronisch hulpmiddel dat door zijn rekencapaciteit ook extra informatie kan geven, zoals snelheid, waarschijnlijke aankomsttijd en afgelegde afstand.

Een ander – voor opsporing en handhaving – interessante mogelijkheid, is het vastleggen van punten in het terrein. Deze punten worden vastgelegd met de x- en de y-coördinaat en de hoogte. Deze punten kunnen ingelezen worden in een GIS-Systeem van MapInfo, ESRI, QGis, GeoMedia, en nog vele andere leveranciers. Het ene pakket is sterker in analyse, de ander in het beeld brengen van het landschap..

Wat wanneer forensische medewerkers worden uitgerust met een GPS, een echte dan, niet een appje op de GSM, een echte. Ze zijn er, ik wandel er mee in de bergen. Daar waar ik niets mee heb aan Googlemaps c.s. Stel je voor dat er ergens op de Veluwe, midden in het nationale park een in stukken gesneden lichaam wordt aangetroffen. De stukken liggen over een groot gebied verspreidt. Dat geldt ook voor de vermoedelijke persoonlijke bezittingen. Ai…. , hoe leggen we dat vast. Landmeters? Wel de techniek, niet de mensen.

In een cursus valt veel te leren hoe je met een GPS omgaat en hoe je – wat voor sporen dan ook – in een GIS-Systeem vastlegt. Of het gaat om een vliegtuigramp, een stoffelijk overschot, een vermissing, aangetroffen chemisch afval van de productie van XTC. Wanneer je – aan de hand van de coördinaten – sporen analyseert in een GIS, tevens de belangrijkste kenmerken vastlegt in dat GIS, dan kan je je analyse mogelijkheden sterk uitbreiden.

Wil je meer weten hoe, neem dan contact op. We laten het graag zien.

De Stadsonderzoeker

tel. 020-4165712

E-mail: info@urbanresearch-diemen.nl

 

http://www.sbo.nl/veiligheid/veiligheid-de-wijk/

www.sbo.nl/veiligheid/congres-ondermijning-georganiseerde-criminaliteit/

de WAAL, F., De bonobo en de tien geboden. Moraal is ouder dan de mens. (Vert. The Bonobo and the Atheist. In Search of Humanism among the Primates, 2013) Uitg. Atlas Contact, 2013, 286 pp. – ISBN …

Bron: De bonobo en de tien geboden

Frans de Waal is een meester in het observeren van primaten (inclusief de mens). Vervolgens kan hij het ook nog eens smakelijk aan het papier toe vertrouwen.

Afgelopen vrijdag 26 februari 2016 stond in Trouw een zeer interessant interview met de nieuwe korpschef Akerboom van de Nederlandse politie. Ik vond dat Akerboom al een goed beeld had van het functioneren van de organisatie. Een aantal aspecten vond ik interessant:

• De politieeenheden krijgen meer bewegingsruimte om zelf te bepalen wat zij nodig hebben. In de woorden van Akerboom: ‘(…) meer lokale flexibiliteit.’
• De politie wordt meer zelfsturend. De dienders zijn professionals en weten echt wel hoe het werk gedaan moet worden. De leiding is er alleen voor om dat mogelijk te maken. Akerboom geeft meer ruimte dan zijn voorganger.
• ‘Struisvogelpolitie(k)’, zijn scriptie. Ik vertaal het begrip als de houding van zowel de politie als het bestuur om het hoofd in het zand te steken om niet geconfronteerd te worden met moeilijke maatschappelijke problemen die ook nog eens moeilijke besluiten vergt: ‘See no evil, hear no evil’ houding dus. Weg er mee; verantwoordelijkheid daar waar het hoort.
• Tenslotte wil Akerboom dat de politie weer over zijn eigen werk gaat en niet de politiek.

Zelf wil ik nog wel een aspect noemen, namelijk:

• De politie ‘lijkt’ de binding met de bevolking kwijt te raken. Er bestaat echter een sterke interdependentie tussen de politie en die bevolking. Zonder bevolking geen politie; zonder de kennis uit de bevolking geen aanpak van maatschappelijke problemen. Hiervoor moet de diender weer uit het blik en lopen en fietsen. Nu zie je heel soms wel surveillanten maar die zijn voor mij – met respect voor hun werk – geen echte dienders. Niet uit het blik, dan verwordt de politie een losstaande entiteit levende in een gesegregeerde werkelijkheid.

Op zondagmiddag ontving ik een mailtje van een redactrice van Trouw: of ze me enkele vragen mocht stellen over de uitspraken van Akerboom. Het resultaat kunt u hier nu lezen.

Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties streeft ernaar een volwaardige relatie tussen bewoners-initiatieven en de overheid te realiseren. Om het perspectief van bewoners scherp in beeld te krijgen zijn er bij 9 bewonersinitiatieven verhalen verzameld over de relatie van de overheid en bewoners-initiatieven.

Tijdens een symposium over Woonoverlast op 4 februari is een nieuwe website gelanceerd: hetccv-woonoverlast.nl. Het instrument is ontwikkeld door het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV) in samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen.

Uniek binnen de site is de digitale tool waarmee professionals hun eigen casus kunnen beoordelen en zo geschikte interventies krijgen aangereikt. Het instrument biedt alle informatie die nodig is voor een effectieve aanpak van woonoverlast; van ketensamenwerking en inzet van buurtbemiddeling tot de gedragsaanwijzing en gegevensuitwisseling. De website biedt ook een uitgebreid overzicht van juridische en niet juridische interventies en bevat voorbeelden uit de praktijk, wetgeving en relevante onderzoeken. Naar de website van het CCV.

Op platform woonoverlast is eveneens veel informatie te vinden voor iedereen die betrokken raakt bij woonoverlast.

Bron: Ministerie Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Directie Woon- en Leefomgeving.

Toch bijzonder te lezen en te horen. Op 8 december 2015 was ik aanwezig bij een bijeenkomst van de Digitale Steden Agenda (DSA), CBS & gemeente Den Haag in Den haag over de bijeenkomst “Samen meten is nog meer weten” Digitale Steden Agenda (DSA), CBS & gemeente Den Haag. Een zeer zinvolle bijeenkomst.

Een van de presentaties werd gegeven door de projectleider van PostNL. Dit bedrijf gaat samen met de Gemeente Schiedam beschadigingen aan het straatmeubilair registeren. Dat is een goede zaak, echter is dat geen burgerverplichting? Voor Smartphones zijn er zelfs app’s zoals ‘BuitenBeter’ waarmee je vervuiling, beschadigingen et cetera aan de gemeente kan doorgeven; ook wanneer je niet weet waar je bent (mooi dat GIS). Het idee van PostNL is deze dienstverlening uit te breiden naar de bewoners en bedrijven. Stapelt de post op bij een oudere; is het slot van een winkel beschadigd; wordt er bij een alcoholist niet opengedaan terwijl een pakketje meerdere keren wordt aangeboden! Een dienstverlening aan de politie? meer ‘sociale ogen’ in de buurt?

Ook Albert Heyn denkt na over dit soort dienstverlening. Bij de kassa wel te verstaan. Vergeetachtige mensen die elke dag een paar pakken koffie komen halen; altijd de portemonnee niet kunnen vinden en denken dat deze gestolen is, uiteraard door de kassamedewerker. Feitelijk een vorm van burgerplicht om op deze mensen te letten, maar hoe ver ga je? Waarom willen deze bedrijven in een gat springen die kennelijk niet door de ‘rest’ van de samenleving wordt opgepakt. Ze willen ergens geld aan verdienen. Hoe grondig gaan ze informatie verzamelen en met wie gaan ze dat delen?

Ik ben een voorstander van sociale controle. Sociale controle maakt een woonomgeving en een bedrijventerrein veiliger; ‘sociale ogen’ wordt dat door sociologen genoemd. Sociale controle klinkt zo negatief niet?

Wanneer commerciële partijen deze taak op zich nemen gaan mijn nekharen overeind staan. De AH’s van deze wereld zijn niet zo ideologisch van aard. De belangrijkste ideologie die zij aanhangen is die van het neoliberalisme: geld verdienen voor de investeerder. Niet mis mee, behalve wanneer het gaat om veiligheid, leefbaarheid en maatschappelijke integriteit! Dat is het veld waar burger, bedrijf en overheid gezamenlijk horen samen te werken. Probleem is echter dat zowel de burger als overheid hier geen oren meer naar hebben. Kijk wat er gebeurd bij de politie: steeds meer in ‘blik’; minder surveilleren op straat. Participatiemaatschappij of zoal in de jaren ’90 in de vorige eeuw: zelfredzaamheid!

Veel kan anders, beter(!) en efficiënter georganiseerd worden. Gemeenten hebben al veel personen professioneel op straat rond wandelen: uiteraard de eigen toezichthouders, de medewerkers van de reiniging en de plantsoenendienst. Wat dacht U van de chauffeurs van de bussen, trams, metro’s en treinen? Beveiligingspersoneel? Zouden de medewerkers van de plantsoenendienst niet weten waar de hangplekken zijn van de jeugd? Volgens mij eerder dan de politie, laat staan de gemeente die er ook wat mee moet, gezien de nieuwe Jeugdwet en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning! Tijdens mijn sessies over Big data binnen het veiligheidsdomein – in de gemeente Schiedam vorige jaar hebben we het over dit onderwerp gehad. Kennelijk komen ideeën nooit alleen.

Laten we veiligheid en leefbaarheid aar houden waar het hoort en dat is niet bij een commerciële organisatie!

Meer doen met veiligheidsinformatie en veiligheids- en leefbaarheidsscans of een Veiligheidsbeeldanalyse? Er is een volledige vernieuwde handleiding en mentor beschikbaar!

Leessuggesties:
Cachet, L. and E. v. d. Torre (1994). De hardnekkige mythe van het blik agenten. Tijdschrift voor Criminologie. 4: 301-315.

Kelling, G. L., et al. (1974). The Kansas City preventive patrol experiment : a summary report. Washington, Police Foundation.

Van der Land, M., et al. (2014). Burgers in veiligheid. Een inventarisatie van burgerparticipatie op het domein van de sociale veiligheid. Amsterdam, Vrije Universiteit Amsterdam, Leerstoel Veiligheid en Burgerschap.

Jacobs, J. (2009). Dood en leven van grote Amerikaanse steden. Amsterdam, Sun Trancity.

Lofland, L. H. (1973). A world of strangers : order and action in urban public space. New York, Basic Books.

Lub, V. (2013). Schoon, heel en werkzaam? Een wetenschappelijke beoordeling van sociale interventies op het terrein van buurtleefbaarheid. Den Haag, Boom | Lemma.

Police Foundation (1981). The Newark foot patrol experiment. Washington, D.C. (1909 K St., N.W., Washington 20006), Police Foundation.

Staaij, D. v. d. (2002). Buurtagent bijna niet op straat. AD. Rotterdam.